Interview met Steph Goossens 'Pesten kan niet meer'

In “Pesten kan niet meer – mijn verhaal en tips tegen pesten” wil Steph Goossens zijn ervaringen delen uit de periode wanneer hij zelf op school (en daarbuiten) werd gepest. Hij wil dat het boek een emotionele oppepper is voor kinderen en jongeren die in een pestsituatie verkeren. ‘Laat uw goud niet pikken!’ is de boodschap van Steph.

Voor welke leeftijd is jouw boek bedoeld?

Voor kinderen vanaf 10 jaar, tot en met volwassenen. Want ik word ook door bedrijven als spreker gevraagd. Het is niet te onderschatten hoe vaak er ook op de werkvloer nog wordt gepest.

Welke boodschap wil je meegeven?

Ik hoop dat de lezers van mijn boek een emotionele uppercut krijgen. Ze mogen hun goud niet laten pikken! Ik geloof dat als je écht iets wil, dat je het kan bereiken. Je mag het een pestkop niet gunnen om je talenten te verspillen. Laat je nooit inpraten dat je minderwaardig bent.

Welke rol hebben leerkrachten in zo’n pestsituatie?

Ik geloof dat het gaat om een gedeelde rol. Leerkrachten moeten kinderen beschermen en voor hen opkomen, maar ook de ouders moeten ingrijpen. Vaak zeggen ze thuis: ‘Oog om oog, tand om tand!’ maar daarmee los je niets op, integendeel. Het ligt dus niet alleen bij de leerkracht.

De eerste stap is erover spreken met je juf of meester. Maar dan duurt het vaak nog wel even voor er effectief iets verandert. De gepeste moet dan ook even geduld uitoefenen. De molen wordt in gang gezet na het gesprek, maar meestal is het niet op één-twee-drie opgelost.

Had je zelf een leerkracht die voor je opkwam?

Ja, ik heb zelf veel geluk gehad. Zowel mijn leerkrachten als mijn ouders hebben mij destijds erg gesteund. Ze gaven mij de moed om het nooit op te geven.

Jouw verhaal speelt zich een hele tijd geleden af. Herkennen kinderen en jongeren zich er nog in?

Absoluut. Een gekwetst hart is een gekwetst hart, dat is universeel. Kinderen en jongeren leven zich sterk in wanneer ik mijn verhaal vertel. De gevoelens van verdriet, van angst … blijven herkenbaar. Mijn boodschap om te blijven geloven dat het ooit goed komt, komt echt bij hen aan. Zelf kende ik ook donkere dagen, dat vertel ik hen ook. Ik heb geleerd om voor mezelf en mijn talenten op te komen, ook al was dat niet altijd makkelijk. Maar die gemene toverkollen uit mijn kinderjaren gun ik het niet om in mijn hoofd te blijven spoken. Ik ben er gelukkig niet harder door geworden. Wel sterker.